ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

 
ئۇزاق زامانلار ئىلگىرى
باغ ئىچىدە مۈكچەيگەن –
مەسىدەخان مومام سېۋىتىگە لىق ئالما تېرىدۇ 
قىزىل ئالمىلار
سېرىق ئالمىلار 
كۆك ئالمىلار …
ھەممىسى مەي بولغان
ھەممىسى بىر – بىرلىرىدىن چىرايلىق 
كۆزنى قاماشتۇرىدۇ.

 
ئالمىلار خۇش پۇراق چاچىدۇ 
چۈنكى ھەممىسى ئىچىدىن قۇرتلاپ كەتكەن   
ئەمما ئانا بۇ ئالمىلار بىلەن
يەيدىغانغا زاغرا نان يوق  
ئۇچىغا كىيىدىغانغا كىيىمى يوق – 
يېتىم قالغان بەش بالىسىنى باقىدۇ.

 
مومام قولىدا بىر سېۋەت قىزىل ئالما 
بەدۆلەتنىڭ ياغسىرىغان ئىشىكى –
غىچىلداپ ئاستا ئېچىلىدۇ.
مومام ئۆزى بىلەن تەڭ مۈكچەيگەن 
غېرىبلىققا چۆككەن ئۆيىگە كىرىدۇ
شۇئان نۇرسىز كۆزى ئالدىدا
خۇش – خۇي بوۋامنىڭ –  
خىزىر سۈپەت سىماسى كۆرىنىدۇ…. 

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

 
قار گۈلى
ئاپئاق قاتلىرىڭغىچە-
تۆرەلگەنمۇ سەن قاردىن؟
ئاق رەڭىنى ئۆزۈڭگە ئاپسەن
ھەسرەت بېغىمغا كىرىپ قاپسەن
چىقتىڭمۇ يا كۈتمەي باھارنى –
ئۈششۈك تېخى كەتمىگەن يەردىن؟!

 
ئاپئاق قار گۈلى-
ئاپئاق قار رەڭ ھۆسنىڭ بۈگۈن-
ئاسمانمۇ ئاپئاق، يەرمۇ ھەم…
ياپراقلىرىڭدا يالتىرار شۇ دەم –
مەن ئىزدىگەن زەمزەم!

 
قار گۈلى
سەن تۇپراقنى سۆيگەن بۇ دەمدە-
ئېسىمدە باھاردىن ئۇزاقتىكى قىش …
مەۋجۇتلۇقۇم قار بىلەن رەڭ تالاشقان-
نەپسىمگە قىرو ياماشقان
ئۇ بىر ئۇنتۇلماس كەچمىش.

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن
 
كۆپ – كۆك ئاسمان،
ئاستىدا مەزمۇت –
شاخلىرى پۈتۈنلەي كېسىلگەن دەرەخ،
ياندۇرۇلغان يېنىدا ئاخشام –
ئۇچۇرۇلۇش ئۇنتۇلغان چىراق .
 
مەن كەزگەن بۇ كوچا –
ئاخشامنىڭ تاتلىق ھەسرىتىگە پاتقان
تىنىقىمدا تېلىققان ئەلەم –
ئۇيقۇسىنى ئەمدى ئاچقان .
 
كېلىدۇ ئۇزاق – ئۇزاق قىرلاردىن
سەھەرنىڭ نىداسىنى ئۆزىگە قاتقان
ئەمەس ئۇ پىكاپلارنىڭ گۈدۈكلىرى –
كوچىنى بېشىغا كىيىپ ھۇقۇيۇتقان …

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

باغۋەن ئىدىم
باغچىدا پەرۋىشكە قول سۇندۇم
ۋايسىدىم ـ
ئاغرىدى تىكەن قادالغان بارمىقىم.

شەبنەمگە ئوخشاش
ئىككى تامچە قان تامچىدى…
قان رەڭلىك ئەتىرگۈل قاتلىرىدا
سەل توختاپ سېڭىپ تۈگىدى…

ئاخىر گۈل پۇتاقلىرى كېسىلدى
چېگىشكەن نوتىلار يېشىلدى!

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

سۆيگۈ يانغىن
تەلۋە ساداقەت
كۈتۈشلەردىن چەكسىز ھالسىرىغان
قەلب قۇلۇپنىڭ تومۇرى چېگىشكە

ماماتقا يېقىن تۇنجى مۇھەببەت!

ئۇچراشقان ئوتلۇق كۆزلەر
ئەركى بىلەن باقالمايدۇ
مۇرات يولىدا ئاشىق دۈم يېتىپ يىغلايدۇ…
مەشۇق ھىجران دوقمۇشىدا تەنھا
خىيالىدا سۆيگىنىنى ئويلايدۇ …
يەنە قانچە كېچىنىڭ ئۆتىشىنى ـ
ئۈنسىز سانايدۇ…
مۇھەببەت ھەر باشقا سېھرىگەر
ئۇ كونا يولىدا شۇنداق قاترايدۇ!

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن
 
(ياشلىق خاتىرەمدىن)
 
مەۋھۇمدۇر بۇ دۇنيا مەۋھۇم بۇ قەلبىم،
مەۋھۇملۇق ۋۇجۇدۇمدا قىلار غەلىيان!
سەھەردە چۈشۈمگە بىر مەۋھۇم جانان …
كەلدى كۆڭۈل تۆرىگە بولۇپ مېھمان!
 
ھەر چېتى مەۋھۇملۇققا تولغان بۇ جاھان،
گاھى تۇيىمەن ئۆزۈمنى مەۋھۇم بىر ئىنسان.
يىللار كەتتى خەتلىرىڭ ئەىسلىمە بولۇپ،
كۆرمىدىم ئەمما گۈلۇم سېنى ھېچ زامان!
 
بولدۇڭ سەن سىردىشىم دىلىمغا ھەمراھ –
غېرىبلىق يىراقتا جاندىن ئۆتكەندە.
تۇرسىمۇ دېڭىز- ئوكيان بىزنى ئايرىپ –
كۈتكۈزەر تەشنالىق ھىجران يەتكەندە!
 
كىردىڭ چۈشۈمگە جانان، ئۇڭۇمدىن غايىب،
بىلمىدىم قاچان بولدۇڭ ماڭا ھۆكۈمران.
ياشىدىڭ خىيالىمدا كېچە ۋە كۈندۈز،
تولدۇرۇپ سېغىنىشنى يۈرەككە ھامان!

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

ئۆمۈرى قىسقا ھاياتنىڭ ئۆتۈۋېرىدۇ،
يىللار ئالدىراش قوغلۇشۇپ كېتىۋېرىدۇ.
سەن توغرا ياكى خاتا ھامىنى بىر كۈن،
ئەل تارازىسى ھەممىگە جاۋاپ بېرىدۇ.

ھەيرانمەن ئارىمىزدىكى ئادەملەردىن،
سۇخەنگە كۆڭلى مەپتۇن نادانلاردىن.
ئېتەلمەس پەرق ئۆزىنى ۋە ئۆزگىلەردىن،
قەلبى نابۇت، روھى قۇل زەئىپلەردىن.

ئىتلار قاۋىغان، قاۋىدى، قاۋاۋېرىدۇ.
يوق پەرۋايىم، يولۇمدا مېڭىۋېرىمەن.
يولۇچى بۈيۈك كارۋانغا قوشۇلغان –
بارسا كەلمەس بۇ سەپتە كېتىۋېرىمەن…

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن
 

كۈن پارلىماستا
مەھەللىنى قىزىل رەڭدە بويىغان قۇياش –
كۆك ئاسماننى قىزارتقان.
ئاخشام بالدۇر چاقنىغان چولپان…
قەيەرگىدۇ يوقىغان.

 
تىنماس ھايات قۇتراتقۇسى
مەن نىمكەش ئالدىراش
جان باقماققا شەھەرگە قاتىرىغا.
پويىز بېكىتىگە قاراپ چاپقان…
كۆڭلى سۇنۇق كېچە ئۇيقۇسى
غايىپ ئاخشام يۇلتۇزى
پويىز ۋاگونىدا مەن بىللە تەڭ مۈگدىگەن.
كۆزۈمدە ئۇيۇپ قالغىنى پەقەت –
بىر تامچە ھەسىرەت يېشى!

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن
 
ئالتۇن كەچ كۈز ـ
گۈزەللىك ئاتا قىلغان ـ
تەبىئەت ئۆزىدىن تويۇنغان بىر ۋاق.
ياز ئاپتىپىدا كۆيۈپ كەتكەن ـ
دەرەخ ئۇستىدە سۇلغۇن….
سارغايغان يۇپۇرماق.
 
يېشىللىقتىن ئەسىر قالمىغان ـ
ئىسمى ئۇنىڭ خازانغا
ئايلانغان
ئىسسىق ھارارىتى تامان سوۋۇغان،
باھار گۈللىرى توزىغان….
بۇ يۇپۇرماق!

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

شېئىرنى ئاڭلاش: Aq_qagha_qara_qagha.mp3

( بىر شائىرەنىڭ شېئرنى ئوقۇغاندىن كېيىن)
 

قارا قاغا-
ئاق قاغا ۋە نامەلۇم قاغا…
ياشىغان ماكانىمغا كەل!
يېنىشىڭدا ئېلىپ كەت –
يۇلغۇنلۇققا كۆمۈۋەت
سەن تۆنۈگۈن ئوغرىلىغان –
تۇخۇم ئەمەس –
ئىسمى ئۇنىڭ ھەسىرەت!
 
نازۇك بىر دىل-
چولپان بىلەن تەڭ ئۆلىدۇ
كۈن پېتىشتا كۈلىدۇ.
كېچىسى تىنجىماس
كونا خاماندا شامالجان
داپ ئۇسۇلىغا
سۆيگىنىنى كۈتىدۇ!