ۋەتەن ۋىسالى

ئەزىز ئەيسا ئەلكۈن

 
قەلبىمدە ھىجران مىڭ مەرتە ئۆلۇپ
مىڭ مەرتە قايتا تىرىلگەن
كەچ كۈزدىكى غېرىب باغچامدىن
دېڭىز سۈيىدە نەملىشىپ ـ
دات بېسىپ كەتكەن ئاھۇ ـ زارىمدىن
مەن ئاشىق ئالتۇن رەڭلىك ياپراقنى
ماڭا تەۋە ھەممىنى قوشۇپ ـ
«كۈز ھىجران ئەمەسكەن» دېدىم !

 
سەھەردە تۆكۈلگەن شەبنەم ـ
ئۈچتۇم ياپراقتىن گېلەم ياسساپ!
مەن توغلۇپ ئۆسكەن ئەزىز ماكان
يېتىپتۇ سۈكۈتتە باغرى قانسىراپ …

 
ئاتام سەكراتتا خىيالغا چۆمگەن …
ئاپامنىڭ كۆزىدە ئەندىشىلىك دۇنيا
مەن بىر چاغ كۈيلىگەن ئاق ۋە قارا قاغىلار ـ
ئانام قەبرىسىنى مەن يوقلىغان بۈگۈن
بۇ دەملەرگە گۇۋاھچى بولدى ئۇلار –
ھەسىرەتلىك ۋىسالغا قوشۇپ مۇڭ – ناۋا.