سېنى قۇملۇق قەھۋەخانىسىدا ساقلايمەن
قارا، قەھۋە چەينىكى تاراقلاپ ناخشا ئېيىتماقتا
ئۆرۈك ئوتۇنىنىڭ خۇش پۇرىقى
ئارچا دەرىخىنىڭ يۇمران شېخى
كۈتۈشۈمگە بولماقتا ھەمراھ
تۆت ئەتىراپ قۇم
توغراق يوپۇرمىقىدا قۇياش نۇرى
سېنى ساقلايمەن قەھۋەخانىدا
ئىشىك ئالدىدىكى كاۋابداندا
تۈتەپ تۇرار جىگدە ئوتۇنى
مېنىڭ يۈرىكىم جىمجىت ھالدا
ئايرىلىش ناخشىسى ئېيتىدۇ
كۆزۈمگە ياش تولغان
ئەگەر كەلسەڭلا
قۇملار ئارىسىغا كىرىپ كېتىمىز
تاغلار ئارىسىغا سىڭىپ كېتىمىز
* * * * * *
قۇمدا ئۈزۈش
قۇم ئېغىر ھەمدە سىرلىق پېتى
ئۈسسۈپ كىرەر مېنىڭ قەلبىمگە
چىنە-قاچىلارنى سۈرتىۋاتقىنىمدا ….
تىكىلگەن كۆز
تاسادىپ ئۆتىدۇ ئۆمرىمىز بىزنىڭ،
ئۇنىڭغا كار قىلماس ئۇلۇغۋار سۆزلەر.
تۇغۇلۇپ ئۆلۈمگە يېتىپ بارغۇچە،
تۇيۇقسىز پۇرسەتتە تىكىلەر كۆزلەر.
ئۆزىگە تەئەللۇق مۇھەببەت دېگەن،
تىكىلگەن شۇ كۆزلەر ياتقا خاس ئەمەس.
بەرمىدىم ساڭىمۇ باشقا نەرسىنى،
قىسىندىم ئازغىنا بېقىشنىمۇ تەس.
دۇنيانى پاتقۇزۇپ بولالماس باغرىم،
ئۇنىڭغا يۈكلەنگەن سانسىز يىقىلىش.
بىر-بىرلەپ جەملىدىم تەنە گېپىڭنى،
ئويلاپ باق، ئەرزىمدۇ ماڭا تىكىلىش!؟
* * * * *
دەريادىكى ئەسلىمە
بىز چۈشكەن قېيىقلار باغلاغلىق بۈگۈن،
شولىلار بېرەلمەس چالغىتىلغان سۇ.
ئاققۇلار ئۆتىدۇ يىغلاپ، بوغۇلۇپ،
يىراقنى كۆزلىمەس، ئاھ دەرتلىك ئاشۇ.
بۈيۈك لەڭگەر
گۈل ئىكەن بېشىمغا سانجىلغان تەقدىر
كۆزۈمدىن ئاققىنى ئۆرتەنگەن تىكەن
چاقىردى مېنى: ئەي، ئازاب تۇغقان شىر!
كېسىلگەن بېشىمنى كوتەرگەن لىگەن
ئۇرۇلدى تېنىمغا نۇر ئويغانغان دەم
قۇياش دەپ ئاتالغان شۇ بۈيۈك لەڭگەر
قېنىمغا ئەلمىساق بولغان ئىدى جەم
بىلمىدىم، يوقالدى مەندە ئەڭگۈشتەر
ئۈنۈمگە تەڭرىقۇت چۆككەندىن بۇيان
كۆكسۈمدە گۈپۈلدەر پارلىغان زۇلمەت
ماڭلايدا ساداقتەك سۇنمايدۇ گۇمان
گۈللەردىن تۇماندەك ئۆرلەيدۇ ھەسرەت
ئاھ! دېسەم، گېلىمدا يىقىلار ئاھۇ
ياق! دېسەم، چېقىلار قەلبىمدە ياقۇت
يېشىمدا نەملەنگەن قايسى ئىلاھ ئۇ؟
بۇ قۇتلۇق زېمىننى ئەيلىگەن تاۋۇت؟
