قوڭغىراق بىلەن تەڭ ئويغۇنىمەن
ئۆيۇمدىن يۈگىرەپ چىقىمەن…
ئاۋال شەھەرنىڭ سەھراسىدىكى
ئاپتوبۇستا…
ئاندىن يەر ئۇستى پويېزدا
ئاندىن يەر ئاستىدىكى –
سەكسەن پۇتلۇق تومۇر جانىۋىرىدا
ياشاش ئۇچۇن كۈندە چاپىمەن….

تون كىيگەن تۇماندىن ئۇستىگە يېشىل تاغ،
تۇرۇپ- تۇرۇپلا يامغۇر بىلەن يۇيۇنغان.
چېركاۋ مۇنارى ئۇنىڭ باغرىدا قىيسىق،
قۇشلىرى بۈك ئورماندا تىنماي سايرىغان.

مەن پىنھان بۇ يامغۇردا سۈكۈتكە پاتقان،
قەدىمىم ئەسكى قەلئە ئۇستىدە قاتقان.
قەلبىمدە ھايات ئۆتمۈشى ئۆچمەس زىنھار،
ھەر سېغىنىش نەپەستە ئوت بولۇپ يانغان! ……..

كۆڭلۈمنىڭ ئارامى يوق….

بىراق ياكەنت كېچىسى ماڭا پىچىرلايدۇ

يۇلتۇزلار جىمىرلايدۇ

قاراڭغۇ كېچىدە ئۇلار كۆپ چىقىپتۇ

ۋەلىۋاينىڭ مەسچىتى ئۇستىگە

ماڭا تونۇش ئاي شولىسى يەنە چۈشۈپتۇ.

چىڭپەنزىنى مەن بىلـمەيمەن………  

ئايۋالىقتا تولۇن ئاي

كولەڭگۇسى بۇ ئاخشام-

مەرمەر دېڭىزىدا لەيلەيدۇ…

بېلىجانلارنى ئەركىلىتىپ-

ئوينايدۇ…

مۇھەببەتنى كۈيلەيدۇ!

قارشى قىرغاقتا-

يالغۇزلۇققا مەن مەھكۇم.

تۈنۈگۈندىن مىراس ھېسلىرىم-

ھەسرەت قوشۇپ تېڭىرقايدۇ…

يازمۇ كېتىپ ـ
كۈزمۇ كېتەي دەيدۇ….
قىش يەنە كېلەي دەيدۇ .
باھار كۆزۈمدىن يىراقتا ئەمەس،
ئەمما ئۇ كۈتكەندە كەلـمەي ….
ئەجەپ يۈرەكنى داغلايدۇ!

ئەلكۈننىڭ خىيال باشقا
تۆت پەسلىدىن ئاتلاشقا ….
جاھان ئەپكارى مۇشۇمۇ ـ
ياشاي قانداق سۈكۈتتە مەن
باھارنى تولا كۈتۈپ،
قىشنى تولا سۆكۈپ
ھەر نەپەستە قاقشاشقا؟! ………

كۈز كەلگەن ئوخشايدۇ
ماڭا تونۇش ئەركە شاماللار
يۈز – كۆزۈمنى سۆيۈپ ئۆتىدۇ
ئالدىراش يەنە –
كىملەرنىدۇر سۆيمەك ئۇچۇن
خوش دېمەستىن ئۇچۇپ كېتىدۇ!

كۈز كەلگەن ئوخشايدۇ
باھاردا توغۇلغان يېشىل يۇپۇرماق………..